Ένα διαφορετικό παραμύθι για τα παιδιά
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΕΛΕΦΑΝΤΑ ΖΑΚΩ
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πανέμορφη κοιλάδα της ζούγκλας, ζούσε ευτυχισμένος ένας ελέφαντας. Ο ελέφαντας Ζακώ.
Οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν τούτη την κοιλάδα, γιατί υπήρχαν γύρω γύρω παρθένα δάση αδιαπέραστα, δύσκολα ποτάμια και άγριες πετρώδεις ακτές.
Βασιλιάς στην περιοχή ήταν ένα δυνατό, περήφανο και δίκαιο λιοντάρι. Όλα τα ζώα το αγαπούσαν και το αποδέχονταν. Ο ελέφαντας Ζακώ ήταν πολύ φίλος με το λιοντάρι βασιλιά. Τίποτα δεν έκανε ο Ζακώ χωρίς να το ρωτήσει. Αλλά και ο βασιλιάς έτρεφε μεγάλη εκτίμηση για το Ζακώ. Τον είχε ορίσει μάλιστα και ειδικό σύμβουλο για θέματα δικαιοσύνης. Κάθε υπόθεση, δηλαδή, διένεξης μεταξύ των ζώων λύνονταν από τον ελέφαντα Ζακώ. Και λύνονταν με τρόπο που ικανοποιούσε τα ζώα: δίκαια, αμερόληπτα, αντικειμενικά.
Μια μέρα ο Ζακώ κοιτούσε σκεπτικός τη
θάλασσα. Μια ωραία αλεπού, η Σουσού, που πέρναγε
από κει, κοντοστάθηκε, κοίταξε προσεκτικά τον
ελέφαντα και τον ρώτησε.
- Σκεπτικό σε βλέπω σήμερα, Ζακώ. Τι έχεις;
- Γεια σου, Σουσού. Ναι, κάτι σκέπτομαι, απάντησε ο ελέφαντας.
- Θα είναι σοβαρό αυτό που σκέφτεσαι. Ήσουν απορροφημένος και κοίταζες τη θάλασσα. Αλήθεια, κάνει να μου πεις τι σκέφτεσαι;
- Να σου πω, Σουσού. Ίσως μου πεις και τη δική σου γνώμη γι αυτό που σκέφτομαι. Είναι γνωστή η εξυπνάδα και η σοφία σου.
- Υπερβολές, υπερβολές, είπε η αλεπού. Ωστόσο την ταπεινή μου γνώμη μπορώ να την πω. Αλλά πες μου τι σκεφτόσουνα;
- Έμαθα, κυρίως από τα πουλιά που έχουν τη δυνατότητα να πηγαίνουν μακριά, πως η γη είναι πολύ μεγάλη. Έχει απέραντες θάλασσες, ξηρά, νησιά, βουνά, ποτάμια. Οι άνθρωποι μάλιστα έχουν κάνει πολιτείες με ψηλά σπίτια, κινούνται στη θάλασσα με βαπόρια, στην ξηρά με άμαξες και ένα σωρό άλλα θαυμαστά ή και περίεργα, αν θέλεις, πράγματα.
- Ναι, είναι αλήθεια αυτά που λες, Ζακώ. Και γω άκουσα για τους ανθρώπους πολλά.
- Μπράβο! Εμείς όμως, Σουσού, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε σ΄ αυτή την κοιλάδα. Η ζούγκλα που έχουμε γύρω μάς εμποδίζει να δούμε τον υπόλοιπο κόσμο. Από την άλλη μεριά η θάλασσα φαίνεται απέραντη και δε διαθέτουμε τα μέσα να τη διασχίσουμε. Να μην πω πως δεν μπορούμε να την πλησιάσουμε. Δε νομίζεις και συ ότι είναι άδικο να γνωρίσεις σ΄ ολόκληρη τη ζωή μόνο μερικές χιλιάδες στρέμματα της γης; Κακά τα ψέματα, αλεπού Σουσού, αλλά μόνο ο άνθρωπος είναι έξυπνος και εμείς απλά είμαστε ζώα.
Η αλεπού, μετά από λίγη ώρα σκέψης, απάντησε:
- Να σου πω, ελέφαντα Ζακώ. Βασικά οι σκέψεις σου είναι σωστές. Είναι πράγματι καλό να έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις πολλά μέρη, πολλά ζώα, τα έργα των ανθρώπων. Τα καλά έργα των ανθρώπων. Γιατί υπάρχουν και άσχημα. Εγώ ίσως έμαθα περισσότερα από σένα. Όπου υπάρχουν άνθρωποι λοιπόν, τα ζώα υποφέρουν. Σκοτώνουν τις τίγρεις, τους πάνθηρες, τις αρκούδες, τα κουνάβια, τις αλεπούδες κι άλλα ζώα, μόνο και μόνο για να πάρουν το δέρμα. Σκοτώνουν τα ελάφια, τα αγριογούρουνα, τους λαγούς, τις πέρδικες, τις αντιλόπες και ένα σωρό άλλα ζώα για να τα φάνε. Να φανταστείς, έχουν κατορθώσει να καλλιεργούν κότες! Αυτό πρέπει να το μάθω και γω, η έρμη! Σκοτώνουν τα φίδια, τα λιοντάρια, τους αετούς, ακόμη και τα σπουργίτια, επειδή τα θεωρούν επιβλαβή. Πιάνουν ελέφαντες, ρινόκερους, καγκουρό, πιθήκους, γορίλες κλπ , τα δέρνουν και τα βασανίζουν για να μάθουν να χορεύουν στα τσίρκα και στα πανηγύρια. Ένας αετός μου διηγήθηκε πως είδε μια αρκούδα με αλυσίδα στις μύτες να χορεύει κι όταν σταματούσε, κάποιος τη μαστίγωνε για να ξαναχορέψει. Και γύρω γύρω οι άνθρωποι ξεκαρδίζονταν στα γέλια... Εκτός από τα ζώα, υποφέρουν και τα δέντρα από τους ανθρώπους. Κόβουν, καίνε και καταστρέφουν χιλιάδες δέντρα για να κάνουν χωράφια, για να κάψουν ξύλα, να κάνουν διάφορα εργαλεία. Για να μη σου πω ότι οι άνθρωποι σκοτώνονται και αναμεταξύ τους με φοβερά όπλα που έχουν συνέπειες στα ζώα και φυτά. Με λίγα λόγια, φίλε μου, τα πράγματα πιο πέρα και ιδιαίτερα εκεί που υπάρχουν άνθρωποι, δεν είναι και τόσο ρόδινα. Κινδυνεύουμε κοντά στον άνθρωπο. Και για να είμαι δίκαιη, θα πω πως υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Με καλό μυαλό και καλή ψυχή. Θα έλεγα λοιπόν ότι είμαστε μια χαρά εδώ. Έχουμε γύρω γύρω μια αδιαπέραστη ζούγκλα και μια άγρια θάλασσα που μας προφυλάσσουν από πολλά πράγματα. Τώρα όμως βιάζομαι και πρέπει να φύγω.
- Κάτσε λίγο ακόμα, είπε ο ελέφαντας. Η συζήτησή μας έχει ενδιαφέρον.
- Όχι, φεύγω γιατί δεν ετοίμασα φαγητό για τα αλεπουδάκια μου. Θα έρθω αύριο πάλι. Αν είσαι εδώ, μπορούμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση.
Ο Ζακώ έμεινε πολλή ώρα εκεί. Σκέφτηκε αυτά που είπε η αλεπού. Δεν πείστηκε όμως. Η επιθυμία του να γνωρίσει τον κόσμο ήταν πολύ έντονη μέσα του.
Πήγε και στο λιοντάρι-βασιλιά. Είπε και σ΄ αυτόν ό,τι περίπου και στην αλεπού.
- Κάτσε εδώ στον παράδεισό μας, είπε ο βασιλιάς. Έχουμε τα πάντα. Όμορφες πεδιάδες, όμορφα ποτάμια με κρυσταλλένια νερά, κάθε λογής φυτά, λουλούδια, δέντρα. Με ζώα ελεύθερα και χαρούμενα. Τρελάθηκες και θες να πας κοντά στον άνθρωπο για να σε εξευτελίσει, να σε τυραννήσει ή να σε σκοτώσει;
- Να σου πω, λιοντάρι-βασιλιά, απάντησε ο Ζακώ. Τα ζώα δεν τα κυνηγάει μόνο ο άνθρωπος. Και μεις αλληλοτρωγόμαστε. Η αλεπού δεν τρώει τα πουλιά, τους λαγούς κι ό,τι άλλο μικρό ζώο βρει; Εσύ δεν τρως τις αντιλόπες και τα ελάφια; Η τίγρη, ο πάνθηρας κι ένα σωρό άλλα ζώα δεν κάνουν το ίδιο με τους ανθρώπους;
- Χα χα χα! Γέλασε το λιοντάρι. Και βέβαια δεν είναι το ίδιο. Εγώ όταν πιάσω ένα ελάφι, θα το πιάσω μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω την πείνα μου και την πείνα των παιδιών μου. Αν περισσεύσει μάλιστα, θα φάνε κι άλλα ζώα. Για μένα είναι φυσική ανάγκη. Η αλεπού θα φάει λαγούς και κουνέλια, γιατί πεινάει. Χώρια που τα ζώα αυτά πολλαπλασιάζονται γρήγορα κι αν δεν τρώγαμε μερικά δεν θα έμενε ούτε μια σπιθαμή πράσινο. Έπειτα, βλέπεις να λείπει κανένα ζώο από την περιοχή μας; Αιώνες τώρα, σ΄ αυτή εδώ τη γωνιά όλα είναι αρμονικά. Ο άνθρωπος, όμως, δε σκοτώνει μόνο για φαγητό. Σκοτώνει και για το δέρμα. Σκοτώνει για ποικιλία. Σκοτώνει και για διασκέδαση. Θα σου πω και κάτι άλλο. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει και με τα φυτά. Προτιμάει όμως κυρίως το κρέας. Δεν είναι το ίδιο λοιπόν, φίλε μου.
Ο ελέφαντας έφυγε απ΄ το λιοντάρι-βασιλιά χωρίς να πειστεί πάλι. Η επιθυμία για το ταξίδι ζούσε μέσα του ακόμη.
Την άλλη μέρα πήγε έναν περίπατο κοντά στις
βραχώδεις ακτές. Κοίταξε τη θάλασσα και
αναστέναξε. Στην απεραντοσύνη της έβλεπε με τη
φαντασία του νησιά, πολιτείες, ανθρώπους, τόπους
και πράγματα πρωτόγνωρα. Αφοσιωμένος στις
σκέψεις του δεν πρόσεξε που κάθισε δίπλα του μια
μεγάλη γυαλιστερή φώκια.
-Καλημέρα ελέφαντα. Σε βλέπω σκεφτικό.
-Α, ναι, είπε ξαφνιασμένος ο Ζακώ.
-Πώς και από τα μέρη μας; Δε συνηθίζεις να
πλησιάζεις τη θάλασσα.
-Τίποτα το ιδιαίτερο. Απλώς ήθελα να κάνω μια
βόλτα για να μυρίσω από κοντά τη θάλασσα.
- Καλό αυτό. Σε είδα όμως να κοιτάς περίεργα στο
βάθος της. Κάτι φαίνεται να σε βασανίζει.
΄Η μήπως κάνω λάθος;
Ο ελέφαντας σκέφθηκε λίγο.
-Ναι, φώκια.
Ο ελέφαντας εξήγησε και πάλι την επιθυμία του να γνωρίσει τον κόσμο.
-Α, αυτό είναι υπέροχο, αναφώνησε η φώκια.
Είναι σπάνιο να ακούει κανείς ζώο να μιλάει για
ταξίδια.
- Δηλαδή, βρίσκεις σωστές τις σκέψεις μου; ρώτησε
ο Ζακώ.
-Και βέβαια τις βρίσκω σωστές. Η γη είναι απέραντη
με χιλιάδες ομορφιές. Είναι κρίμα να περάσεις
ολόκληρη τη ζωή σου σε μια μικρή γωνιά. Εγώ έχω
ταξιδέψει και ξέρω. Πήγα σε παγόβουνα, σε νησιά με
δέντρα, είδα μέρη πολλά και ποικίλα.
-Και οι άνθρωποι; Δεν σε πείραξαν;
-Δεν τους πλησίασα πολύ τους ανθρώπους.
-Λένε ότι είναι κακοί με τα ζώα.
-Κακοί ...Τι κακοί; Σαν και μας είναι κι αυτοί.
Τρώνε ψάρια όπως και μεις. Μικρά ζώα όπως και
μεις. Έπειτα εσύ τι φοβάσαι; Ποιος μπορεί να σε
πειράξει με το μέγεθος και τη δύναμη που έχεις;
O ελέφαντας αισθάνθηκε ευχάριστα. Ό,τι έλεγε η φώκια ακούγονταν καλά στα αυτιά του.
-Ναι, είπε, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Γύρω
μας η ζούγκλα είναι αδιαπέραστη. Το ποτάμι μας,
που επικοινωνεί με την άλλη στεριά, έρχεται
κατηφορικά και είναι αδύνατον να το ανέβεις με
την ορμητικότητα και τις απόκρημνες ακτές που
έχει. Η θάλασσα, εδώ μπροστά μας, έχει άγριες
βραχώδεις ακτές και επιπλέον χρειάζεται ειδικά
μέσα να τη διασχίσεις. Οι άνθρωποι έμαθα πως
έχουν καράβια. Εμείς δεν ξέρουμε από τέτοια. Άρα
είμαστε καταδικασμένοι να μείνουμε εδώ. Μόνο τα
πουλιά και τα ζώα που ξέρουν να κολυμπούν μπορούν
να ταξιδέψουν.
- Δεν είναι έτσι ακριβώς. Θα υπάρχουν λύσεις. Για
παράδειγμα, θα μπορούσε να ανοιχτεί ένας δρόμος
στη ζούγκλα με το ξερίζωμα των δέντρων. Εσείς οι
ελέφαντες θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό, είπε η
φώκια.
- Είναι αδύνατο. Τα δέντρα είναι μεγάλα και
επιπλέον θα ανοίγαμε δρόμο και για τους
ανθρώπους.
- Πρόσεξε, ελέφαντα. Εγώ δεν μπορώ να σου δώσω
σωστές απαντήσεις και λύσεις. Έχω όμως ένα φίλο
ασβό που είναι πανέξυπνος.
Και για να μην τα πολυλογούμε, η φώκια έφερε σε επαφή τον ελέφαντα Ζακώ με τον πανέξυπνο ασβό Σπιρτάκη. Ο Σπιρτάκης, αφού άκουσε με προσοχή τον ελέφαντα και μελέτησε την κατάσταση, πρότεινε στο Ζακώ να ταξιδέψει μέσω θαλάσσης.
- Είναι εύκολο, είπε, να κατασκευάσουμε με ξύλα μια μεγάλη σχεδία. Αρκεί να βοηθήσουν μερικά ζώα... Μπράβο, Ζακώ. Η ιδέα σου είναι καταπληκτική. Επιτέλους θα κάνουμε και μεις το μεγάλο επιστημονικό και ιστορικό βήμα. Είμαστε πρωτοπόροι των ζώων. Θα αποδείξουμε ότι είμαστε ισάξιοι των ανθρώπων και ίσως κάτι περισσότερο.
Σε λίγες μέρες, παρά τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις της αλεπούς Σουσού και του βασιλιά λιονταριού, η μεγάλη επιχείρηση για την κατασκευή της σχεδίας άρχισε. Δέκα ελέφαντες κουβάλησαν μεγάλους κορμούς δέντρων στην παραλία. Ο ασβός Σπιρτάκης φρόντισε να βρεθεί ένας δρόμος ανάμεσα από τα βράχια και μια αμμώδη γωνιά για τη συναρμολόγηση της σχεδίας. Φυσικά αυτός είχε και τον πρώτο λόγο κι όλα γίνονταν σύμφωνα με τα σχέδιά του.
Γορίλες και πίθηκοι έκαναν μεγάλα σχοινιά από διάφορα φυτά και φλούδες δέντρων. Βοήθησαν και οι ρινόκεροι. Και οι βόες, οι ιπποπόταμοι και πολλοί άλλοι. Τελικά τα ζώα πήραν ζεστά το θέμα.
Σε λίγο καιρό η μεγάλη σχεδία ήταν έτοιμη. Χιλιάδες ζώα στις βραχώδεις ακτές και πιο πάνω κοίταγαν περήφανα το έργο τους. Για μια στιγμή ανέβηκε πάνω στη σχεδία ο ελέφαντας Ζακώ, το λιοντάρι βασιλιάς και ο ασβός Σπιρτάκης. Το λιοντάρι έβγαλε και λόγο:
- Από την αρχή είχα αντιρρήσεις για την επιχείρηση αυτή. Πιστεύω πως όταν πλησιάζουμε τους ανθρώπους, κινδυνεύουμε. Πιστεύω ακόμη ότι ο τόπος μας είναι θαυμάσιος και ζούμε αρμονικά όλα τα ζώα και φυτά. Το τόλμημα του ελέφαντα Ζακώ, να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στη γη, είναι ένα πρωτοποριακό βήμα στην ιστορία των ζώων και γι αυτό το αποδέχομαι τελικά. Συγχαίρω όλους όσους βοήθησαν και ιδιαίτερα τον ασβό Σπιρτάκη που είχε την ευθύνη της κατασκευής και του όλου σχεδιασμού αναχώρησης. Εύχομαι στο φίλο μου Ζακώ καλό ταξίδι και καλή επιστροφή.
Μετά το λόγο κατέβηκε η σχεδία. Ο Ζακώ ξεκίνησε με τη βοήθεια διαφόρων ζώων: ιπποπόταμων, θαλάσσιων λιονταριών, μεγάλων χελωνών κλπ. Όταν ανοίχτηκε στα βαθιά, μια τεράστια φάλαινα ανέλαβε να σπρώχνει τη σχεδία. Το Ζακώ συνόδευε και ο Σπιρτάκης.
Πέρασαν μέρες και βδομάδες. Ο Ζακώ δεν έβλεπε παρά μόνο θάλασσα. Επιτέλους κάποια μέρα είδε στεριά. Μερικά δελφίνια που έμαθαν για το Ζακώ πλησίασαν τη σχεδία. Πληροφόρησαν τον ελέφαντα πως βρίσκονταν κοντά σ΄ ένα όμορφο νησί.
- Ανθρώπους έχει;
- Ναι.
- Πολιτείες;
- Ναι.
- Τότε θα κατέβω.
Με τη βοήθεια των δελφινιών η σχεδία πλησίασε την ακτή. Κατέβηκε ο Ζακώ.
- Εγώ θα μείνω εδώ, είπε ο Σπιρτάκης.
Ο Ζακώ περπάτησε έναν όμορφο νησιώτικο δρόμο και απόλαυσε πρασινάδα που τόσες μέρες είχε στερηθεί στη θάλασσα. Λίγο πιο πέρα αντίκρισε μια μεγάλη πολιτεία. Την κοιτούσε πολλή ώρα. Ξαφνικά φάνηκαν μπροστά του και άνθρωποι. Φορούσαν περίεργα ρούχα και καπέλα. Στα χέρια τους κρατούσαν όπλα και αλυσίδες. Ο Ζακώ τους είδε με συμπάθεια. Θέλησε να τους πλησιάσει. Μόλις όμως έκανε μερικά βήματα, βρέθηκε ξαφνικά κάτω απ΄ τη γη. Είχε πέσει σε παγίδα. Ήταν μια μεγάλη τρύπα που οι άνθρωποι έσκαψαν επίτηδες...
Από δω αρχίζουν τα βάσανα του Ζακώ. Τον πήραν οι άνθρωποι, τον έμαθαν με μαστίγιο να χορεύει, να κάνει νούμερα στα τσίρκα, να δίνει παραστάσεις με άλλα ταλαίπωρα ζώα. Βέβαια, γύρισε σε πολλές πόλεις. Είδε πολλά. Είδε παιδιά να τον χειροκροτούν και να γελούν, χωρίς να καταλάβει γιατί.
Πέρασαν πολλά χρόνια. Ο Ζακώ έχασε κάθε ελπίδα επιστροφής στην πατρίδα του. Νοστάλγησε το δάσος, την κοιλάδα, την ηρεμία και την ελευθερία της ζούγκλας. Νοστάλγησε ακόμη τους φίλους του ελέφαντες, το λιοντάρι βασιλιά, την αλεπού Σουσού κι όλους τους άλλους. Πολλές φορές έκλαψε τα βράδια. Μια φορά επιχείρησε να φύγει. Δεν μπόρεσε όμως να σπάσει τις αλυσίδες.
Γέρασε. Αδυνατούσε να κάνει τα νούμερα που ήθελαν τα αφεντικά του. Από ένα νέο ελέφαντα έμαθε πως οι άνθρωποι του τσίρκου σκόπευαν να τον σκοτώσουν, γιατί ήταν άχρηστος και δεν έβγαζε το ψωμί του. Ευτυχώς την τελευταία στιγμή τον αγόρασε κάποιος για ζωολογικό κήπο. Εκεί ήταν καλύτερα. Δεν κουράζονταν πολύ. Επιπλέον έρχονταν πολλά παιδιά και τούδιναν καραμέλες. Αυτό ήταν για το Ζακώ μια παρηγοριά. Καταλάβαινε πως τα παιδιά τον αγαπούσαν.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια του Ζακώ. Στην πατρίδα του, στην κοιλάδα της Ζούγκλας, έστησαν ένα μνημείο που έγραφε:
" ΣΤΟΝ ΕΛΕΦΑΝΤΑ ΖΑΚΩ, ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟ ΤΗΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΩΝ"
(Από τα "ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ
ΔΑΣΟΥΣ" του Νίκου Καραϊσκου)
ΑΠΑΝΤΗΣΕ τώρα με βάση το παραμύθι βάζοντας Χ εκεί που νομίζεις:
1. Το όνειρο του Ζακώ να γνωρίσει όλον τον κόσμο ήταν:
Α. Ωραίο [ ]
Β. Εκτός πραγματικότητας. [ ]
Γ. Κάτι το φυσικό. [ ]
Δ. Δαπανηρό. [ ]
2. Ό,τι κάνουν τα ζώα στο τσίρκο είναι:
Α. Αποτέλεσμα της εξυπνάδας τους [ ]
Β. Αυθόρμητο. [ ]
Γ. Αποτέλεσμα ξυλοδαρμού και βασανισμού. [
]
Δ. Κάτι που αρέσει στα ζώα. [ ]
3. Όταν εμείς χειροκροτούμε και γελάμε στο τσίρκο με τις "επιδείξεις" των ζώων:
Α. Τα ζώα ενθουσιάζονται. [ ]
Β. Δείχνουμε έλλειψη ευαισθησίας προς τα
ταλαιπωρημένα αυτά πλάσματα. [ ]
Γ. Παρηγορούμε βασανισμένα ζώα. [ ]
Δ. Δείχνουμε την αγάπη μας προς τα ζώα. [
]
4. Οι "εκπαιδευτές" ζώων για τσίρκο είναι:
Α. Άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα. [
]
Β. Ευαίσθητοι σε θέματα ελευθερίας άνθρωποι. [
]
Γ. Συνήθως οικολόγοι. [ ]
Δ. Μάλλον βασανιστές ζώων. [ ]
5. Οι ζωολογικοί κήποι είναι:
Α. Μια "φυλακή" ζώων έστω και με ανέσεις. [
]
Β. Χώροι ανάγκης μερικές φορές. [ ]
Γ. Μια συζητήσιμη κατάσταση. [
]
Δ. Όλα τα παραπάνω. [ ]
